In januari van dit jaar vlogen Frank Keizer en ik naar Londen om Chris Kraus te interviewen. Het werd een klunzige,
vreemde trip, maar resulteerde in een gesprek met Kraus, in een groot, wit appartement boven een galerie waar ze writer in residence was.
Het stuk ‘Het nieuwe universalisme, brieven over Chris Kraus’, dat deze week in De Gids is verschenen, is een hybride tussen essay, interview en portret. Wij – fanboys en evangelisten – schrijven elkaar over Kraus’ romans, wagen ons aan analyse en proberen elkaar en de lezers duidelijk te maken wat haar werk zo relevant en intens maakt. Ook in de Nederlandstalige literatuur. Er is al wat gerommel geweest over vertalingen en rechten, Kraus’ roman I Love Dick lijkt hot. Ik hoop op gretige uitgevers die niet lang meer dralen.
Waar ik achter kom door op ‘Chris Kraus’ te googlen tijdens het schrijven van deze blog: ze houdt van het werk van Michel Houellebecq.