‘Hoe kun je iets zinnigs zeggen over het huidige Nederland, met al zijn historische hang-ups? Waarschijnlijk alleen via brokstukken en scherven. En dat is wat Maarten van der Graaff de lezer voorschotelt in zijn derde bundel Nederland in stukken. Dit is geen ‘mooie’ poëzie, maar wel uitdagend, urgent, persoonlijk en politiek werk. Hoofdpersoon is de taal. Het openingsgedicht, ‘Contract tussen man en jongen’, is een waagstuk waarvan de rillingen over mijn rug liepen toen ik het voor het eerst las. Ja, dat kan echt.’ (…) Wat is er niet allemaal mogelijk in de poëzie, als je de gebaande paden durft te verlaten én echt iets te zeggen hebt. Hier is iets groots verricht.’
https://www.groene.nl/artikel/het-tweede-speelveld
https://www.groene.nl/artikel/de-beste-boeken-van-2020
‘Dit is poëzie die het denken scherpt, hoogst actueel en noodzakelijk.’
https://www.trouw.nl/cultuur-media/alsof-de-dichter-de-kaartenbak-nederland-omgekieperd-heeft~b934dbb7/
‘De ijle wereld die Van der Graaff schetst, waarin het ik er niet meer toe doet, is beklemmend en angstaanjagend dichtbij.’
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/02/21/het-ik-doet-er-niet-meer-toe-a3991162
****
‘Van der Graaff vertelt en somt op, en doet dat op fascinerende en bedachtzame maar tegelijk viscerale wijze. Flipperend met taalregisters. Eigentijds, misschien visionair en zich zeer bewust van de historische shifting grounds waarop we staan.’
‘Maarten van der Graaff is een van de meest toonaangevende jonge dichters van nu (…) Zijn poëzie staat bol van invloeden en allusies en engageert zich met zowel binnen- als buitenwereld. Dat bereikt hij door tekstfragmenten uit allerlei contexten mee te laten zingen.’
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/01/30/als-je-iets-wegdrukt-kan-dat-gaan-etteren-a3988762
‘Aan de ene kant biedt Van der Graaff in verschillende ‘stukken’ (cycli, gedichten) een analyse van Nederland, aan de andere kant slaat hij het drogbeeld van de eenheidsnatie ‘Nederland’ aan diggelen (…) De excessen van het kolonialisme zijn in Nederland in stukken herhaaldelijk onderwerp van reflectie, maar Van der Graaff analyseert ook hoe de maatschappij wordt gestructureerd langs de lijnen van neoliberalisme (‘Het liberalisme is het kapitalisme van de woorden’), racisme en heteronormativiteit. Dat laatste krachtenveld belichtte Van der Graaff niet eerder zo indringend als in deze bundel, waarin de eigen seksualiteit ook object van onderzoek is.’
https://www.standaard.be/cnt/dmf20200130_04828100
‘Van der Graaff hanteert het fragment als raamwerk dat inzage geeft in een wereld achter of in het woord. De vorm die de fragmentatie aanneemt is die van woorden die steeds verschillende werelden in zich dragen die in zichzelf al gefragmenteerd zijn, waardoor op één pagina een mélange van stemmen en taalregisters kan doorklinken.’
‘Van der Graaff schept geen toekomstvisioen, geen utopisch beeld, noch biedt hij zichzelf aan als messias. Hij dient slechts de mogelijke bouwstenen op voor een toekomstig Nederland, in de vorm van brokstukken uit ‘s lands verleden, en laat de rest aan zijn landgenoten, lezers. Vormt Nederland in stukken op deze manier niet ook een niet-stichtelijke-en-juist-daardoor-democratische stichtingsmythe?’
https://www.ou.nl/-/is-nederland-in-stukken-een-stichtingsmythe-en-zo-ja-wat-voor-een-