‘Van der Graaff brengt een filosofisch taal- en denkspektakel.’
- Ingmar Heytze, AD
‘In Vluchtautogedichten van Maarten van der Graaff is een uiterst beweeglijk en vindingrijk dichter aan het woord (…) De bundel bezit vrolijkheid schwung en geen begrenzing. Van der Graaff toont zich hiermee een lyricus pur sang die een volledig eigen taalwereld neerzet.’
Jury C. Buddingh'-prijs 2014
‘De dichter geeft zijn woede én plezier de vrije loop (…) De aan het proza van Grunberg herinnerende herhalingen drukken een peilloze weerzin uit.’
- Piet Gerbrandy in De Groene Amsterdammer
‘Een uitzondering in dit vlakke landschap van realisten en verbaasde speurders (…) Maar ook los van deze on-Nederlandse kwaliteit is van der Graaff in dit gezelschap de opvallende debutant (…) Hij ontsnapt in zijn vluchtauto, te weten de poëzie, aan de al te modale en gewone werkelijkheid, op zoek naar nieuwe dimensies (…) Heerlijk, deze haast écriture automatigue-achtige prop van Oosterhoff, Pessoa, Duinker, Koenegracht en zo nog wat andere invloeden. Talent en temperament zijn hier de steekwoorden.’
- Rob Schouten, Vrij Nederland
‘Vluchtautogedichten biedt uitzicht op een intrigerend oeuvre’
- NRC Handelsblad
Maarten van der Graaff durft veelstemmig te zijn op inhoudelijk en vormelijk niveau [en] zoekt een uitweg uit de Nederlandse poëzietraditie en bouwt zijn eigen taalwereld. Hij doet dat baldadig en intelligent, twee woorden die volgens Van der Graaff met elkaar wel te rijmen vallen. (…) Zo jong nog en nu al zo goed op de hoogte van hoe het er in de wereld aan toegaat.’
- **** in de Morgen
‘Vluchtautogedichten is zonder twijfel het sterkste debuut van het jaar (…) een geweldige leeservaring waarin alles op het spel wordt gezet’
- Metro
‘Allen naar de betere boekhandel om Vluchtautogedichten van Maarten van der Graaff te kopen.’
Delphine Lecompte
‘Een verademing dat politieke situaties weer een ingang krijgen in de literatuur.’
Matthijs Ponte, Joop
‘Van der Graaff doet met zijn poëzie feitelijk niets anders dan wat andere goede dichters doen. Ze smijten ons verbeten hun beelden in het gezicht.’
Awater