Genomineerd voor de Anton Wachterprijs
Bram Kortewegs gereformeerde jeugd op Goeree-Overflakkee lijkt ver weg in het Utrecht waar hij studeert. Maar dan laat zijn vader zich dopen en wordt zijn vriend Paul dominee op het eiland. Wat vinden zij in het geloof? En waarom houdt Wilfried hem zo bezig, een oudere man die in een katholieke woongemeenschap leeft? Bram besluit op zoek te gaan naar antwoorden. Niet om af te rekenen met het geloof, maar juist om er dichterbij te komen.
Omslag: Melle Hammer
Afbeelding: Chris de Krijger
‘Wormen en engelen staat bol van ideeën, is geweldig geschreven en alles staat er op zijn plaats. En het is een geëngageerde roman die verder gaat dan het beschrijven van wat al is, die wil blijven broeien in het hoofd van de lezer. En zo versterkt hij het geloof in de literatuur.’
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/08/de-dichter-de-kloof-en-het-geloof-12883284-a1572678
‘De debuutroman van Maarten van der Graaff is een tastend boek over wat religie nog kan betekenen in een seculier land. Mede door zijn beeldende stijl en fantastische observaties weet de auteur de menselijke hunkering naar gemeenschap goed over te brengen.’
https://www.volkskrant.nl/recensies/een-roman-als-wormen-en-engelen-was-er-nog-niet~a4514492/
‘Ontzagwekkende beheersing.’
‘Rijke, broeierige tekst.’
‘Maarten van der Graaff is een schrijver die op de buitenwereld gericht is, onderwerpen als feminisme, witheid en antiracisme mengt met gedachten over geloof en spiritualiteit. Wormen en engelen wordt zo een roman waarin nieuwsgierigheid, empathie en onderzoek het glansrijk winnen van vastgeroeste standaardverhalen.’
https://www.groene.nl/artikel/het-bevrijdingsverhaal-doorgelicht
‘Van der Graaffs proza is onderzoekend. Zijn observaties zijn vaak scherp en vol zelfspot, dan waaieren de woorden en zinnen weer uit, je voelt hoe hij zoekt naar de juiste formulering, een paar woorden die alles duidelijk maken.’
https://www.trouw.nl/home/hoe-goed-niet-te-geloven~a669e8d0/
‘Maarten van der Graaff hanteert in ‘Wormen en engelen’ een krachtige taal, ontdaan van overbodige franjes. (…) Hier komt een schrijver voor het voetlicht die een niet alledaagse thematiek met een zeldzaam metier bespeelt. Maarten van der Graaff: een naam om met argusogen te blijven volgen.’